Jada guztiok behe kanpalekuan

Ekainaren 23an heldu gara Gasherbrum mendietako kanpamentu nagusira. Atzetik oso egun gogorrak

utzi ditugu, nik jasandako egurrari erreferentzia eginez gero. Pajutik idazti nizuen azken egunean, eta harrezkeroko egunak gaixoaldi bati dagozkio erabat. Hemengo janariaren zaporeak eta egiteko erak, eta inguru hauetan, edateko hartu beharreko urak izan dira seguruenik nire triparen etsairik bortitzenak. Pajutik atera ginen ez oso modu itxurosoan eta urrean zortzi ordutako ibilaldi lehorra genuen Urdukas-eraino. Horra, erabat jota heldu nintzen, hautsez beterik eta nekeak itota. Hurrengo egunean Goro II izeneko tokiraino genuen eginbeharrekoa. Tarteka oka eginez joan nintzen. Hortik Concordia tokitik pasatu behar izan ginen Sagrim-eraino, eta handik honaino gaur. Beraz, beheranzkoak, kalenturak eta etenbako oka egiteko gogoak eraso krudela egin didate egunotan. Kezka, handia izan da. Zerbait jan edota edan, eta handik denbora batera bota egiten nuen derrigor. Estephan mediku austriarrak botika egokiak banatu zizkidan, izan ere, hurrengo egunean gorputzak zerbait barneratzea onartu zuen eta goragaleak alde egin zuen. Tamayo ibili da gau eta egun nire minak, larritasunak eta nahiak zaintzen, botikako tantatxoak ahoan botatzen, ia zelan nagoen itauntzen,… handia da gero Tamayo!

Hala ere, izan dudan deshidratazioa jasangaitza izan da, eta kanpamentu nagusirainoko orduetako paseoak oso nekagarriak gertatu zaizkit, indarrak erabat flakaturik bainengoen.

Dena den, gaur egun berezia izan da espedizioaren lehen zatia amaitutzat eman daitekeelako, mendiaren oinetan baikaude, eta errekuperazioa aurrera doalako.

Nire lagun handi batek esaten duen bezala, mendiko espedizioek hiru zati dituzte; lehena, dena prestatu, kezketan ito, entrenamenduak burutu, etxetik atera eta kanpamentu nagusiraino heldu; bigarrena, mendia igotzeko beharrezkoak diren estrategiak ondo antolatu, eta hirugarrena tontorra heltzea eta modu amnesikoan etxera bueltatzea familia eta lagunak berriz besarkatzera.

Gaur lehen zati hori egin dugu eta etxetik atera ginenetik dozena bat egun iragan badira ere, orain barneko energia, eta giharduraren indarrak tinkatzeko eta probatzeko tenorea heldu da.

Hor aurrean Hidden Peak dugu eta atzean utzi ditugu K2, Broad Peak eta Chogolisa. Baltoro Kangri mendi arriskutsuak ere itzala egiten dit bere tontorrera so egin nahi badut eta Sia Kangri mendi zorrotz eta ederrak agur egiten dit Indiako mugatik (hemen ejertzitoaren destakamendu bat dago muga ikusiezin hura jagon nahian).

Hori guztia ikusi ahal izan dugu, hilabete baterako gure etxea izango den kanpamentu nagusi honetara heldu bezain pronto. Gero, harriak mugitu, izotza apurtu, eta ahalik eta toki lauena eraiki gure dendatxoa ipintzeko. Denda jarri ostean, arropak atera, materiala antolatu eta ia etxetik ekarritako janari guztia onik heldu ote den ere begiratu. Gaur txorizoa eta urdaiazpiko gozoa dastatuko dugu hemen gaudela ospatzeko. Bihar ere atseden eguna eta etzi mendirako bidea aztertzera eta altura hartzera joango gara glaziarretik gora.

Días duros durante la marcha de aproximación al campo base del Hidden Peak. La fiebre, diarreas persistentes y una inusual necesidad de vomitar todo lo que comía han hecho de estos días algo difícil de describir con palabras.

A pesar de la deshidratación y la falta de energía, los lugares por los que hemos caminado son increíblemente bellos. El glaciar del Baltoro nos trasporta cerca de montañas tan emblemáticas como el K2 o el Broad Peak, y es este mismo glaciar el que nos ha traído hasta el campo base de los Gasherbrums, donde hemos instalado la pequeña tienda que será nuestra casa para los próximos treinta días.