2008/04/01

5000 METROS

Namaste lagunak! escribo de nuevo, esta vez desde Periche, (por cierto soy Jordi). Espero poder acabar para la hora de cenar, me anima el hecho de saber que tengo un par de horas por delante sino acabo antes con la bateria del ordenata. Ayer llegamos a esta pequeña población en un par de horas cole cole, que es como se le dice aquí al ir o hacer algo despacio. Hoy hemos alcanzado por primera vez los 5000m en esta expedición. No hemos tenido muy buena suerte con la meteo pero algo del alucinante paisaje si que hemos podido admirar. En la cima de la montaña (ni idea del nombre, aunque tengo que admitir que me lo han dicho e incluso deletreado unas cuantas veces) hemos aguantado casi dos horas esperando a los cordobeses, para que luego no se diga que vamos de especialitos…Por cierto muy majetes estos andaluces, aunque el castellano suajili que hablan se puede comparar en dificultad de asimilación al mas autentico euskera bermeotarra. Hoy ha sido el ultimo día que coincidiremos con gran parte de este grupo ya que no vamos a llevar el mismo programa ni objetivos. Con Jose y Ricardo, asï se llaman los otros dos andaluces, nos veremos a partir del día 10 en el campamento base del Everes, ya que como nosotros tienen el objetivo y el sueño de llegar a su cima.
Bueno creo que por hoy ya tengo bastante dañada la espalda de buscar letras por lo que os dejo…hasta la próxima.

Nangkar Tshang izen zaila duen mendian izan gara gaur, apirilak 1. Mendiak 5.099 metro ditu. Gustura egia esan. Atzo ere 4700 metroara joan ginen eta gaur atzo baino askoz arinago eta girotuago ekin diogu aldapa pikoari. 800 metro luzeak ordu bi baino denbora gutxiagotan egin ditugu. Elurrak bazter oro harturik esantu da eguna, baina espero bezala eguzkiak senperrenak egin ditu elurra uxatzeko eta tontorretik bajatu garenean elur guztia kenduta zegoen. Hotza egiten bazuen ere gu bero-bero gindoazen gorantz, ia ostarteren batean Ama Dablam eta inguurko mendi gutiak agertzen ziren gure begien aurrean, eta hala gertatu da gero, gure poztazunerako.
Egun polita aklimatatzeko.

10 comentarios:

Kimetz dijo...

Aupa bikote,
Ikusten dot altuera hartzen zabiltzatela ta benetako abentura hemendik aurrera hasiko dela.

Egun pare batzuren buruan kampamentu basea jartzeko altueran egongo zarete, ezta?

A Jordi ea memoria hori lantzen duzun jaja, ze mendiaren izena ez jakitea hainbeste esan ondoren ai ai ai.

Beno beste barik,
Agur bero bat.

mada dijo...

Jo! gozada bat da ikustea jendeak jarraitzen duela gure abentura. Guretzat oso inportantea da zuen animoak hemen ikustea, eta mendiaren aurrean, lan eta lan gaudenean zer esanik ez!, beharko ditugu ezinbestez. Beraz jarraitu ezazue animoak bidaltzen eta hemen idazten, geu saiatuko gara erantzuten gure sentipenekin eta irudiekin, beti ere teknologiak nahi badu.

Unknown dijo...

¡Hola pareja!...y compañía. A 5.000 ya y sin novedad, de eso se trata de que aclimatéis bien esos cuerpos serranos para cuando vengan las palabras mayores.

¿Que no habéis tenido suerte con el tiempo?...¡y nos lo contáis a nosotros!. En Euskadi el sol ha pasado a ser un mito.

Jordi, tindria nassos que et fessis un expert en les noves tecnologies camí al Everest.

A cuidarse y a seguir, que el Everest os está esperando.

Un abrazo!!

mikel dijo...

Se me hace un nudo en la garganta cuando os imagino siguiendo los caminos que pateamos Pitxi y yo mano a mano los dos solos desde Jiri, a patita. On mane padme um en Tyanboche, Periche ración de noodles, Frio en lobuche, la pirámide galáctica de los italianos, Ghora shep y el Kala patar.... Que recuerdos. Aprovechar cada paso, disfrutar de el, pistare pistare (despacio, despacio), estáis aclimatando y el reloj hay que olvidarlo, disfrutar de cada momento, porque el que pasa ya no vuelve, y la cima si tiene que llegar yan vendrá.
Suerte desde Iruña, Mikel R

Al dijo...

Bon dia, pareja!

Jordi, ya me ha dicho ama que ayer llamaste y que habéis subido a más de 6000 mtr, que estáis cansados pero que todo muy bien, ya me alegro.

Por aquí, sin muchas novedades. A ama le gustó mucho el regalo por su cumple y ahora está enganchada a la Nintendo...(hay que ver estos jóvenes). En el trabajo, ahí vamos haciendo cositas y como ya te dije, mañana nos vamos a Tarazona a jugar nosotras (Ros, Iru y yo).

Disfrutad mucho, descansad y sobre todo, muchos abrazos desde casa a ambos.

Petons.

Unknown dijo...

Jordi, sí, l´Igor ja es pare (i la Gerax, per descomptat, és més, podem assegurar que la Geraxne es mare, però que l´Igor es pare...és qüestió de confiança...je, je).

Em va dir la mama que volies esl tel.d'Igor...aquí el tens: 615764205.

Cuideu-vos molt i que seguiu bé amb la aclimatació.

Una abraçada.

Jeroteo Zenzarrola dijo...

Aupa Jordi & Juanra!

Aquí ando peleandome un poco con la informática para mandaros unas líneas. Claro que mis dedos dan para marcar una tecla por cada vez, y además los uso todos para teclear, a diferencia de otros. Así pues, espero que no me lleve tanto tiempo como al Estanyol.

Ya veo que por el momento todo marcha viento en popa. Nos alegramos desde aquí. Os ví, de txanba, en la entrevista que os hicieron en "Llueve en las Scheylles".

Disfruta con calma de esa maravillosa marcha de aproximación, Jordi.En Tanzania le decían "pole,pole" (despacio, despacio).

Supongo que aparte de para aclimatar, la marcha de aproximación sirve para ser consciente de que realmente..¡vas a intentar subir al Everest! Todos los preparativos han servido para algo! Ya estais en terreno "sagrado".

Por cierto, Jordi, ¿viste la "entrada" que hice en la página de "Inaxio" de nuestra última salida?

Un abrazo y hasta pronto,

Jero

Karmelopotaskun dijo...

AUPA JORDI Y JUANRA!!!!Un saludo desde Gorliz , nosotros estamos con la aclimatacion a nuestro pequeño Everest de nombre Egoitz , por cierto este tipo de monte si que le da miedo a Jordi.Hablando de tus habilidades informaticas recuerdo aquella noche memorable en un monasterio alpino , gran Sanbernardo , en la que soltastes aquella apoteosica frase :
" He tenido que pirograbar el disco duro " , todavía nos reimos mucho , sobre todo acompañados de unas cervezas , y del humor acido !!! de nuestro Guridi.
Animo y recuerda que tienes pendiente una cena con los pequeños.
Juanra por cierto no le cargues mucho la mochila que como bien dicen los nativos esta mayor aunque se cuide la piel con cremitas.
Agur y una abrazo para los dos de Izas ,Kar ,Sara y Egoitz ( que todavia no sabe abrazar pero llorar lo domina de narices. )

Karmelopotaskun dijo...

AUPA JORDI Y JUANRA!!!!Un saludo desde Gorliz , nosotros estamos con la aclimatacion a nuestro pequeño Everest de nombre Egoitz , por cierto este tipo de monte si que le da miedo a Jordi.Hablando de tus habilidades informaticas recuerdo aquella noche memorable en un monasterio alpino , gran Sanbernardo , en la que soltastes aquella apoteosica frase :
" He tenido que pirograbar el disco duro " , todavía nos reimos mucho , sobre todo acompañados de unas cervezas , y del humor acido !!! de nuestro Guridi.
Animo y recuerda que tienes pendiente una cena con los pequeños.
Juanra por cierto no le cargues mucho la mochila que como bien dicen los nativos esta mayor aunque se cuide la piel con cremitas.
Agur y una abrazo para los dos de Izas ,Kar ,Sara y Egoitz ( que todavia no sabe abrazar pero llorar lo domina de narices. )

María dijo...

Hola Jordi,
soy María, tu compañera de clase de Askartza, Rosanna me tiene más o menos al día, así que
también te seguimos desde Sevilla!
Si te sirve de consuelo, la Feria está pasada por agua, viene un temporal detrás de otro.
Dale un saludo a Juanra y también a los andaluces,si son del Betis tienen que ser buena gente, pregúntales.
Un abrazo,
cuidate mucho.

BABESLEAK

BABESLEAK